Je bent ongetwijfeld op de hoogte van ontbossingen en dat dit een probleem is voor de leefbaarheid op aarde. Het is voor veel mensen echter de vraag waarom ontbossingen een probleem zijn en wat de oplossingen zijn voor ontbossingen. Via deze website hoop ik iedereen te kunnen informeren bewuster te worden van de problemen op aarde. Niet dat jij vandaag een heel groot verschil kunt maken, maar voor het collectieve bewustzijn is het belangrijk op de hoogte te zijn van de problemen.
Het woord zegt natuurlijk genoeg: ontbossing is het kappen van bomen en het laten verdwijnen van bossen. Als we praten over de problemen van ontbossingen, dan hebben we het in principe over bomen uit oeroude regenwouden op de wereld. De biodiversiteit van deze regenwouden zijn enorm belangrijk en door het kappen van bomen lopen alle dieren en planten (en dus de biodiversiteit) gevaar. Op deze manier gaan wij daar allemaal de gevolgen van ervaren.
Regenwouden moeten vaak plaats maken voor commerciële palmolie-, pijnboom- of sojaplantages, mijnbouw, veeteelt en andere commerciële doeleinden. En dat terwijl veel doeleinden geen eens essentieel zijn voor de mens. Palmolie in pindakaas is misschien erg lekker, maar het is helaas ook onderdeel van het ontbossen van tropische regenwouden. Lekker voor op brood, maar niet essentieel voor de kwaliteit van mijn leven. Een leefbare aarde is daarentegen wél belangrijk voor de kwaliteit van het leven.
In welke regenwouden vinden de grootste ontbossingen plaats?
In deze blog wil ik je in het kort informeren in welke regenwouden ter wereld de meeste bomen worden gekapt. Alle gebieden die ik beschrijf worden door de groeiende percentage ontbossingen serieus bedreigd.
De meeste ontbossingen vinden plaats in:
- Midden-Amerika: onderanderen in Honduras, Nicaragua, Panama en de Caribische landen/eilanden.
- Het Amazonegebied: onderanderen in Brazilië, Bolivia, Guyana, Venezuela en Colombia.
- Midden-Afrika: onderanderen in Nigeria, Congo- Kinshasa, Kameroen, Ghana, Ivoorkust en ook op Madagaskar.
- Zuidoost-Azië: onderanderen in Indonesië, Filipijnen, Thailand, Vietnam en Maleisië.
Ontbossingen in Zuid-Amerika
In Zuid-Amerika zijn de meeste ontbossingen in het Amazonegebied. Het Amazonegebied is een gebied dat zicht uitstrekt over 9 landen:
- Brazilië
- Peru
- Colombia
- Venezuela
- Bolivia
- Guyana
- Suriname
- Ecuador
- Frans- Guyana
Het Amazonegebied is met 7,7 miljoen vierkante kilometer het grootste regenwoud op aarde. Het is helaas ook het meest bedreigde regenwoud op aarde. Elk jaar verdwijnt er 6,5 miljoen hectare natuurlijk bos en meer dan 27% van het Amazoneregenwoud is ontbost.
Naast het Amazonegebied vinden er in Zuid-Amerika ook ontbossingen plaats in de savannes van Cerrado in Brazilië en Gran Chaco in Argentinië en Paraguay.
Lees ook:
Waarom is het Amazonegebied belangrijk op aarde?
Ontbossingen in Midden-Amerika
In Midden-Amerika vinden ontbossingen plaats in 7 landen:
- Belize
- Costa Rica
- El Salvador
- Guatemala
- Honduras
- Nicaragua
- Panama
Uit een rapport van State of the Worlds Forests blijkt dat Midden-Amerika tussen 2000 en 2010 1,19% bos verloor. In 10 jaar tijd kromp het gebied van 21,9 miljoen hectare naar 19,4 miljoen hectare.
Men maakt zich zorgen over ontbossingen in het Carara National Park: een biodivers gebied in Costa Rica. Ook op de Caribische hellingen van Nicaragua worden veel bomen gekapt. In Midden-Amerika worden bossen vooral gekapt voor landbouwdoeleinden.
Toch zijn er ook veel goede berichten uit Midden-Amerika te melden. In 1999 hebben International Tree Fund (ITF) en Arbofilia (beide een lokale natuurbeschermingsorganisatie) plannen gemaakt voor herbebossing van gebieden in Midden-Amerika. Inmiddels is 65 hectare grond hersteld en zijn diersoorten als de jaguar, de ara’s en de kapucijnapen teruggekeerd.
Ontbossingen in Midden-Afrika
Op het Afrikaanse continent hebben voornamelijk het Kongobekken het zwaar te verduren. Het Kongobekken is na het Amazonegebied het grootste regenwoud op aarde. Het regenwoud strekt zich uit over 6 landen:
- Kameroen
- Gabon
- Equatoriaal Guinea
- Centraal Afrikaans Republiek
- Congo- Kinshasa
- Congo- Brazzaville
Een Amerikaans onderzoek geeft aan dat het Kongobekken in dit tempo van ontbossen over 80 jaar is verdwenen. Elk jaar verdwijnt er ruim 3,9 miljoen hectare bos. Dat is een vijfde deel van Nederland.
Ook in West-Afrika in de landen Ivoorkust en Ghana worden bomen gekapt zodat het plaats kan maken voor cacaoplantages (waar chocola van wordt gemaakt).
Leuk feitje: via een satellietsysteem worden ontbossingen in Afrika afgeremd. Via de satelliet krijgen regeringen en lokale organisaties bij ontbossing een melding zodat er ingegrepen kan worden.
Ontbossingen in Zuidoost-Azië
Zuidoost-Azië is rijk aan levendige regenwouden en wordt ook zwaar bedreigd door ontbossingen.
Deze ontbossingen vinden plaats in:
- Cambodja
- Laos
- Myanmar
- Indonesië
- Maleisië
- Thailand
- Vietnam
- Filipijnen
Vooral op Sumatra en Borneo (eilanden van Indonesië) vinden de meeste ontbossingen plaats.
Over heel Zuidoost-Azië is er tussen 2000 en 2014 29,3 miljoen hectare bos verloren gegaan.
In Azië moeten regenwouden vaak plaats maken voor palmolieplantages. Hierdoor verdwijnen prachtige diersoorten als de tijger, de olifant, de neushoorn en de orang-oetan, omdat hun leefgebied wordt bedreigd.
Ontbossingen in Australië
In Australië en Tasmanië vinden ook ontbossingen plaats. Veel gebieden zijn verwoest door grote bosbranden in het oosten van het land. Maar de bosbranden hebben wel een oorzaak en vinden niet altijd op natuurlijke wijze plaats. Door ontbossingen vanuit menselijk handelen worden de kansen op bosbranden verhoogd. Een uitgedund regenwoud heeft een drogere grond en is daardoor brandgevoeliger.
In Oost-Australië hebben ze last van illegale ontbossingen dat plaats moet maken voor landbouw. De bomen worden gekapt, het gebied raakt uitgedroogd en wordt vervolgens in brand gestoken zodat de vruchtbaarheid van de grond toeneemt.
Australië is ook rijk aan eucalyptusbossen en deze bossen zijn helaas ook de dupe geworden van ontbossing. Dit is een gevaar voor koala’s omdat koala’s in eucalyptusbossen wonen en deze bladeren van de boom eten. Als er geen halt wordt geroepen op deze ontbossingen, dan worden de koala’s met enkele tientallen jaren tot uitsterven bedreigd.
Er is ook hoopgevend nieuws! In Australië zijn preventiemaatregelen bedacht voor natuurlijke ecosystemen. 16% van Australische bossen worden beschermd onder het National Reserve System.
Ontbossingen in Europa en Noord-Amerika
Ten opzichte van Midden-Amerika, Zuid-Amerika, Azië, Australië en Afrika worden er in Europa en Noord- Amerika veel minder bossen gekapt. In Europa worden de meeste bomen gekapt in het noorden van Finland en Zweden, in de Baltische staten (Estland, Letland en Litouwen) en op het Iberische schiereiland (Spanje en Portugal). In Noord- Amerika vinden vooral ontbossingen in Canada plaats.
Is Europa clean als we over ontbossingen praten? Nee, ook al kappen we in Europa relatief weinig bossen, toch kunnen veel Europese landen zich schuldig maken aan de import van producten die de oorzaak zijn van wereldwijde ontbossingen. Denk aan producten als vlees, soja, palmolie, cacao en producten die van hout worden gemaakt. De Europese Unie is over de hele wereld topimporteur van deze producten.
Sterker nog: misschien zijn Europa en andere westerse landen (ook Canada en de Verenigde Staten) wel één van de hoofdveroorzakers van massale ontbossingen van regenwouden op aarde. Niet zozeer vanwege het fysiek kappen van de bomen, maar wel vanwege de import om de burgers aan hun vragen te voorzien.
Smeltende ijskappen, gekapte regenwouden, armoede, racisme, veel te veel plastic, verdeeldheid, depressiviteit, overgewicht, frustratie, boosheid, een hoog percentage vleesconsumptie, vluchtgedrag, een ongezond voedingspatroon, weinig verbinding met onze intuïtie, weinig kennis van de natuur, oorlogen, burn-outs en ga maar even door. We lijken de verbinding in veel opzichten volledig kwijt te raken.
Na jaren verontrustend kennis op te doen van al deze zaken is het tijd dat ik mijn hart laat spreken. Dit doe ik vanuit het diepe verlangen om de aarde te helpen. Er zijn veel vraagstukken op de wereld en ik geloof dat de globale vraagstukken worden opgelost als elk menselijk individu op de wereld aan zijn eigen gedrag, overtuiging en leefstijl gaat werken.
Als ik het heb over mijn roeping, dan heb ik er hier eentje gevonden. Ik wil mijn kennis delen en het verbreden om daadwerkelijk een collectief te bouwen die bewuster durft te leven. De wereld schreeuwt om verbinding en het is voor jonge generaties tijd om op te staan en wezenlijk een bijdrage te leveren aan onze mooie aarde. Meer dan ooit tevoren moeten we ons afvragen welke voetsporen wij willen achterlaten en ik ga dat avontuur graag met je aan.
Andere blogs die ik heb geschreven..
Misschien kun jij uit mijn andere blogs ook inspiratie halen:
