Door alle mensenjaren heen zijn er veel dingen gebeurd en tot op de dag van vandaag blijven er nieuwe gebeurtenissen ontstaan. Oorlogen, demonstraties, hooliganisme, racisme, aanslagen, maar ook feestelijke gebeurtenissen zoals beëindigde oorlogen, vooruitgang in het tegengaan van klimaatverandering of organisaties die de wereld willen verbeteren. De mens is en blijft altijd in beweging. Vaak negatief, maar zonder dat we het door hebben ook positief.
Deze blog schrijf ik tijdens een wereldwijde crisis. Sinds de uitbraak van het virus in China staat de wereld op zijn kop. Uiteindelijk leren we van een tijd en komen we er positiever uit maar op dit moment is het vooral een negatieve tijd. Deze tijd jaagt mij ongelofelijk aan. Ik vind de ontwikkelingen zorgwekkend. De mensen op de wereld worden geprikkeld en bang. Bang voor de toekomst die gaat komen!
In een tijdperk waar de technologie onze toekomst gaat bepalen is het gemakkelijk om informatie binnen te krijgen. Een app op de telefoon is snel geopend om op de hoogte te zijn van de ontwikkelingen. Daarnaast is het makkelijker geworden om jouw mening luid en duidelijk te verkondigen op Instagram, Facebook of waar jij behoefte hebt dat te doen. Dat klinkt als een mooie ontwikkeling. Toch vind ik het minder rooskleurig dan ik ooit heb gedacht.
Het informatietijdperk laat verdeeldheid groeien
Zoals gezegd, door de opmars van onze telefoons en het internet worden we continue blootgesteld aan informatie. Binnen mum van tijd krijgen wij de ongezouten mening van iemand over het verhogen van de parkeerkosten van de plaatselijke gemeente op onze telefoon of weten wij eerder van de aanslagen in Parijs dan de mainstream media. Iedereen, zowel het Algemeen Dagblad, jouw collega, jijzelf of een bekende Nederlander heeft de mogelijkheid zijn ”overtuigingen” te delen in de wijde wereld.
Gelukkig maar! Hier hebben veel mensen tijdens de 2e wereldoorlog voor gevochten.
In tijden van de crisis van vandaag kan het echter gevaarlijk worden. Tenminste, wel als we niet weten hoe we er mee om moeten gaan.
Uit angst en zorg over de ontwikkelingen proberen mensen houvast te zoeken en vormen mensen een overtuiging over de situatie. Dat is menselijk en daar is niks mis mee. Het probleem is dat we in deze situaties niet meer naar elkaar luisteren. Hierdoor ontstaan er patronen waardoor burgers steeds verder van elkaar af te komen staan. Hoe langer een crisis duurt en mensen niet naar elkaar luisteren, hoe groter de verdeeldheid wordt.
Hoe ontstaat verdeeldheid in een samenleving?
Verdeeldheid ontstaat door meningen, gedachten en overtuigingen die wij niet meer willen herzien en doordat we niet meer willen luisteren naar afwijkende meningen, gedachten en overtuigingen van andere mensen.
Verdeeldheid
Er gebeurt iets in een land of op de wereld waar alle burgers last van hebben.
Op basis van eigen kennis, onderzoek, onwetendheid, cultuur, zorgen, hoop en gevoel vormt iemand zijn mening over de situatie.
Door in mijn ogen de onkunde van de mens om zuiver te communiceren worden we veel te standvastig over onze eigen interpretatie van een situatie.
We krijgen een beperkte tunnelvisie.
Het ene sluit het andere uit. Ofwel, onze mening ontkracht de andere mening.
We groeien steeds meer naar de mensen die een mening lijken te hebben waar wij verbinding mee voelen. We zoeken gelijkgestemden op en beoordelen deze mensen als waardige mensen. Mensen die onze overtuiging niet delen vinden wij lastig.
Er is een enorme kloof ontstaan tussen alle verschillende meningen en overtuigingen van alle mensen in een land en op de wereld.
Er ontstaan (burger-)oorlogen, rellen, ruzies en zware demonstraties.
Alle mensen hebben 1 gezamenlijk verlangen
Verdeeldheid is onbegrip. We voelen ons niet gehoord door andere bewegingen. Het aparte van verdeeldheid is dat we elkaar alleen maar in de weg lopen. Mensen komen onnodig verder van elkaar af te staan.
Mensen kunnen boeken gaan schrijven die hun overtuigingen over het leven en een bepaalde situatie beschrijven. Er worden hele omwentelingen gemaakt om onze overtuiging duidelijk te maken.
Komen we echter bij de kern van een overtuiging, dan zijn de verschillen tussen alle mensen op de wereld niet zo groot.
Uiteindelijk hebben wij allemaal 1 doel: dat is een vredig en liefdevol bestaan. Iedereen wil vriendelijk gedag kunnen zeggen tegen zijn medemens in de supermarkt. Iedereen wil genegenheid, een warme band met zijn vrienden of familie, een intieme relatie en een prettig bestaan. Niemand ontkent dat het leven zwaar kan zijn, we plotseling ziek kunnen worden of morgen ineens worden getroffen door een auto ongeluk. We begrijpen dat het onderdeel is van het bestaan.
In tijden van crisis worden deze behoeftes op de proef gesteld. We maken ons zorgen en iedereen doet dat op zijn eigen manier. De één is daadwerkelijk bang voor het virus, de ander niet. De één maakt zich zorgen om alle vrijheidsbeperkingen door de maatregelen, de ander deelt deze zorgen niet. De één vindt demonstraties belachelijk, de ander niet.
Maar wat je zorgen ook zijn, hoe extreem je ook in de materie zit, hoe vervelend je de situatie ook vindt (of niet): allemaal willen wij rust in de tent. Allemaal willen wij dat ons leven niet in gevaar komt en dat onze naasten gezond en wel blijven bestaan. Toch?
Door te begrijpen dat iedereen zijn eigen zorgen heeft en deze zorgen niet altijd in overeenstemming staan met jouw interpretatie over een situatie, kunnen wij vrediger met elkaar omgaan. We hoeven het niet met de ander eens te zijn, maar we kunnen ons wel verplaatsen in de zorg van een ander. In plaats van een andere overtuiging op basis van onze overtuiging te veroordelen, kunnen we er ook iets van leren of het proberen te begrijpen. Of er gewoon naar luisteren en er verder niets mee te doen.
De media stimuleert verdeeldheid
De media speelt een belangrijke rol in de verdeeldheid van de mens. De media stopt mensen letterlijk in een hok. Als voorbeeld neem ik de demonstraties van burgers tijdens de crisis van vandaag.
Open je de website van de Telegraaf of de NOS, dan staat de voorpagina vol met foto’s van bloedende mensen, politiepaarden en ME busjes. Binnen no-time worden alle mogelijke overtuigingen van demonstranten over één kam geschoren en dat alleen na het lezen van een nieuwsartikel op de Telegraaf. Heel Instagram gaat los met het verafschuwen van de demonstranten en alle mensen worden in een hok gedrukt.
Maar los van het geweld (dat ik ook verafschuw); wat zouden de beweegredenen kunnen zijn dat er gedemonstreerd wordt? Ik heb het dan niet alleen over het geweld, maar ook over alle mensen die vredig gedemonstreerd hebben waar we gemiddeld weinig van horen en lezen in de media.
Als het demonstreren niet in jouw overtuiging past, dan is dat prima. Maar sta je open voor wat de demonstranten te zeggen hebben?
Dat zelfde geldt dat demonstranten moeten luisteren naar jouw overtuigingen over de situatie. Een win-win situatie. Je voelt je gehoord door een ander.
Wappies beoordelen de niet-wappies als schapen en schapen beoordelen de niet-schapen als wappies. Hoe langer we dit blijven doen, hoe groter de verdeeldheid wordt.
We luisteren simpelweg niet naar de overtuigingen van andere mensen en delen massaal (wie dan ook, welke overtuiging je ook bij je draagt) informatie op social media die de verdeeldheid alleen maar laat groeien.
Maar uiteindelijk zit er tussen de demonstranten en niet-demonstranten een klein verschil. Het grootste verschil is dat de demonstrant wel demonstreert en de niet demonstrant niet demonstreert. Het kleine verschil is dat wij allemaal op aarde leven, mogelijk een gezin hebben (of die wens hebben), een baan hebben en allemaal onze zorgen uitspreken over een situatie en de toekomst.
Hoe krijgen wij een collectieve verbinding met elkaar?
Mensen zijn ingewikkelde wezens. Met ons vermogen te denken en te analyseren en door te voelen schieten de overtuigingen van mensen alle kanten op. Als wij niet het vermogen hebben om naar elkaar te luisteren, dan worden de verschillen groter. Mensen worden tegen elkaar opgezet en de verdeeldheid blijft groeien.
In tijden van crisis vind ik verdeeldheid de gevaarlijkste ontwikkeling. Het is ontzettend belangrijk dat wij ons hier bewust van worden en proberen de verbinding terug te krijgen. Uiteindelijk willen we allemaal verbinding met elkaar. We willen vredig met elkaar en de aarde omgaan en niet oneindig in een verdeling met onze soortgenoten komen.
Dus, hoe verkleinen wij als mensen in tijden van crisis de verdeeldheid?
- Door de verbinding te zoeken met de medemens.
- Door het empathisch vermogen te ontwikkelen.
- Door een luisterend oor te hebben.
- Door het vermogen een mening te herzien.
- Door volwassen en waardig te communiceren met elkaar.
- Door een mening los te koppelen van jouw identiteit. Soms gaan wij mensen in een discussie zwaar in de verdediging omdat we koppig bij ons eigen standpunt willen blijven.
Het is eigenlijk heel eenvoudig.
Verdeeldheid ontstaat doordat er niet geluisterd wordt. Achter alles schuilt een verhaal, een oprechte zorg en in elk verhaal zou een kern van waarheid kunnen zitten. De waarheid ligt dus ergens in het midden. Om de verbinding terug te krijgen moeten we open staan voor andere verhalen. Ik zeg niet dat we het altijd met elkaar eens moeten zijn, integendeel! Maar ook al ben je het niet met elkaar eens, toch kan er nog steeds volwassen gecommuniceerd worden.
Dit gaat over alle vraagstukken in het leven. We leven nu toevallig in een wereldwijde crisis en ik nam de demonstraties in deze blog als voorbeeld. Maar het maakt niet uit wat de situatie is, je kunt altijd de verbinding zoeken.
Naar elkaar luisteren, horen wat de ander te zeggen heeft, jouw mening herzien, volwassen en fatsoenlijk communiceren waarom jij het niet met een ander persoon eens bent en een persoon in zijn waarde laten ondanks de afwijkende mening zijn de verbindingen die we nodig hebben.
Daarnaast kun je elke dag op gemakkelijke wijze de verbinding terugzoeken met de medemens. Door een crisis worden mensen argwanender naar elkaar. Als we elkaar tijdens een wandeling tegenkomen kijken we naar de grond en kunnen wij elkaar niet meer vriendelijk begroeten!
Wees zelf de verandering! Sta en loop met de borst vooruit en zeg mensen met een glimlach vriendelijk gedag. Maak een praatje en help mensen als het nodig is. Laten we met elkaar rekening houden. We leven allemaal in een lastige tijd en met begrip voor elkaar gaan we een stuk verder komen. De overtuigingen mogen mijlenver van elkaar af staan, toch kunnen we op een normale manier met elkaar omgaan.
Smeltende ijskappen, gekapte regenwouden, armoede, racisme, veel te veel plastic, verdeeldheid, depressiviteit, overgewicht, frustratie, boosheid, een hoog percentage vleesconsumptie, vluchtgedrag, een ongezond voedingspatroon, weinig verbinding met onze intuïtie, weinig kennis van de natuur, oorlogen, burn-outs en ga maar even door. We lijken de verbinding in veel opzichten volledig kwijt te raken.
Na jaren verontrustend kennis op te doen van al deze zaken is het tijd dat ik mijn hart laat spreken. Dit doe ik vanuit het diepe verlangen om de aarde te helpen. Er zijn veel vraagstukken op de wereld en ik geloof dat de globale vraagstukken worden opgelost als elk menselijk individu op de wereld aan zijn eigen gedrag, overtuiging en leefstijl gaat werken.
Als ik het heb over mijn roeping, dan heb ik er hier eentje gevonden. Ik wil mijn kennis delen en het verbreden om daadwerkelijk een collectief te bouwen die bewuster durft te leven. De wereld schreeuwt om verbinding en het is voor jonge generaties tijd om op te staan en wezenlijk een bijdrage te leveren aan onze mooie aarde. Meer dan ooit tevoren moeten we ons afvragen welke voetsporen wij willen achterlaten en ik ga dat avontuur graag met je aan.
Andere blogs die ik heb geschreven..
Misschien kun jij uit mijn andere blogs ook inspiratie halen:
